NA_ŻARTY ob43

https://youtu.be/dojQ5s8IT2o
https://youtu.be/MGUF4RArP3k

https://youtu.be/B_tXb4KLOxI

Autor: Kazimierz Przerwa-Tetmajer

Ludzie miotają się, dręczą i cierpią,
Złorzeczą ziemi, przeklinają nieba,
Aż im się siły nareszcie wyczerpią
I do smutnego poznania przychodzą,
Że nie do zwycięstw nad losem się rodzą
I że losowi poddać się potrzeba.

Autor: Kazimierz Przerwa-Tetmajer

Je­śli po­czu­jesz, że inną twe skro­nie
Myśl w so­bie kry­ją, jak skroń tłu­mu kry­je;
Je­śli po­czu­jesz, że ser­ce twe bije
Nie tak, jak ser­ca biją w tłu­mów ło­nie:
Żyj sam ze sobą, zda­le­ka od lu­dzi,
Bo my­śli two­ich ogół nie zro­zu­mie,
Bo twe uczu­cie szy­der­stwo w nim wzbu­dzi —
Z tłu­mu ten musi być, kto chce żyć w tłu­mie.

https://youtu.be/yVqm2J-2mfU?list=LL



Lubię, kiedy kobieta omdlewa w objęciu,
kiedy w lubieżnym zwisa przez ramię przegięciu,
gdy jej oczy zachodzą mgłą, twarz cała blednie,
i wargi się wilgotnie rozchylą bezwiednie.

Lubię, kiedy ją rozkosz i żądza oniemi,
gdy wpija się w ramiona palcami drżącemi,
gdy krótkim, urywanym oddycha oddechem
i oddaje się cała z mdlejacym uśmiechem.

I lubię ten wstyd, co się kobiecie zabrania
przyznać, że czuje rozkosz, że moc pożądania
zwalcza ją, a sycenie żądzy oszalenia,
gdy szuka ust, a lęka się słów i spojrzenia.

Lubię to - i tę chwile lubię, gdy koło mnie
wyczerpana, zmęczona leży nieprzytomnie,
a myśl moja już od niej wybiega skrzydlata
w nieskończone przestrzenie nieziemskiego świata.K.P-Tetmajer.